We zouden ja zeggen tegen 2015 en JA werd het!
Het werd een jaar van aanpakken, doen, ondernemen, knallen. We omarmden zo veel moois en nieuws. We maakten ongelooflijk veel mee!
En terwijl ik dit schrijf, zit ik in de moeilijkste week van dit jaar. Er Door Heen. Niet dat ik in mijn bed lig hoor, maar toch, voor mijn doen, niet helemaal lekker in het vel.
We verhuisden naar Wijk bij Duurstede en kwamen hier Thuis. Wat een ruimte, zuurstof en levensenergie vonden we hier! Iedere dag weer, en nog steeds, een feestje.
Ik stapte over oude beelden heen van mezelf. Ik ondernam van alles waar ik tot voor kort verlegenheids-issues bij had. Hoogtepunt was een optreden met mijn nichtjes als de Andrew Sisters. Ook dat werd een feest. Een feest van overwinning. En dicht bij mezelf. Vette lol samen.
Alsof Wijk bij Duurstede ook zorgde voor bevrijding. En dat zou systemisch gezien best kunnen kloppen. In Zeist had ik namelijk ook op de middelbare school gezeten, en juist in die tijd met vallen en opstaan regelmatig tegen mijn eigen grenzen opgelopen. En wie weet hield die plek waar ik jaren later weer woonde mij aan mijn oude grenzen. Alsof je gebonden aan een plek ook de psychische begrenzing meeneemt.
Er waren zo veel bijzondere ontmoetingen en verbindingen. De reünie die Dennis organiseerde voor ons studiejaar. Wat een prachtige, heerlijke vent is Dennis. Hij bracht ons allemaal bij elkaar op 30 januari. Oh, ik heb intens genoten. Ging verliefd naar huis. Verliefd op de mensen, wat we na 20 jaar nog steeds met elkaar deelden. Het was fantastisch en heel gewoon tegelijkertijd.
Wat een immens verdriet toen Dennis op 7 april overleed tijdens een motorongeluk. Mijn oude vriend. Mijn studiemaat. Onze knuffelbeer. Een ondenkbaar afscheid en weer een prachtige reünie…
Het was niet de eerste begrafenis van het jaar, en ook niet de laatste. Er overleden 5 mensen. En ieder afscheid was mooi, warm, integer, memorabel.
Een jaar van afscheid nemen en volmondig ja zeggen. Tegen nieuwe en onbekende dingen. Over drempels van angst heen. Dat smaakt naar meer!!
Ons gezin is prachtig, gezond, vrolijk, hilarisch en heerlijk. En zwaar, pittig, handenvol en tijdrovend. Een jaar waarin tijd voor Armand & mij zeldzaam was. Waar vele dagen opgingen aan griep. De verhuizing heeft ook een diep spoor getrokken in de energie van ons gezin. Daarom waren we regelmatig om de beurt ziek.
Met de Family Factory beleefden we spannende hoogtepunten en diepe dalen.
We zijn er klaar voor om echt een nieuwe weg in te slaan. Family Factory neemt nog meer afscheid van oude structuren en gaat in een nieuwe ondernemende vorm verder.
We starten een ondernemerscollectief met sociaal ondernemers. We gaan ondernemend impact maken. Voor Family Factory en voor Two Get There. We starten in januari en zullen samen een nieuw avontuur vormgeven.
Dit jaar voelde ik steeds meer verbinding in ons leven. Een warme bedding met de mensen om ons heen. We staan in verbondenheid om elkaar heen.
In de wereld om ons heen lijkt er, als we het nieuws mogen geloven, steeds minder verbondenheid, bedding voor elkaar te zijn. En toch weet en voel ik dat die er wel is. Het is alleen niet vaak terug te vinden op nu.nl…
2015 eindigt in bezinning. Er staat een prachtig nieuw jaar voor de boeg. En mijn uitdaging (lees opdracht) is: goed voor mij en de ander te zorgen.
Ik wens iedereen een jaar om te omarmen.
De uitsmijter: Ik leerde tijdens een avond waarop ik sprak over ‘samen opvoeden’ van een kindercoach dit jaar de volgende vuistregel voor lastige situaties:
Is dit (deze situatie/dit gesprek/etc…) goed voor mij?
Antwoord ja, ga door, Antwoord nee: Stop!!
Is dit … goed voor de ander? Antwoord ja, ga door. Antwoord nee: Stop!!
Is dit … goed voor de wereld?! Antwoord ja: ga door. Antwoord nee… Stop!!
Als we samen doen wat goed voor ons, de ander én de wereld is, dan wordt de wereld een stuk mooier…
