Over communiceren met je kind en andere wijsheden
“Er was eens een jongetje. Dit verhaal loopt niet goed af. Dan weten jullie dat alvast. Want hij overlijdt als hij 3 jaar en 7 maanden is. Het jongetje is altijd op zoek naar zout. Hij likt zout van crackers en nootjes, zoekt kasten af naar lekkere zoute dingen. Als hij in het ziekenhuis terecht komt krijgt hij ziekenhuis eten. Zoutloos dus. En binnen enkele dagen is het jongetje overleden. In de autopsie die volgt komen de artsen erachter dat het jongetje een afwijking had waarin hij zout nodig had…”
Dit verhaal van het jongetje illustreert wat het belangrijkste punt van Martine Delfos is.
“Ieder mens is het meest deskundig over zichzelf. Het lichaam kent de eigen waarheid.“
Haar eerste tip is dan ook als het gaat om communicatie: vraag het het kind, de ander, je cliënt, de jongere die je begeleidt. Vráág het ze! Want jij bent als ouder, begeleider, therapeut of leerkracht veel minder deskundig dan zijzelf!
Haar tweede tip: en geef dat antwoord de tijd. Neem het eerste antwoord niet meteen letterlijk. Je zult ervaren dat je kind je in de loop van de dagen laat zien wat het antwoord is.
Zodra Martine begint met praten ben ik gekluisterd aan de telefoon. Haar zachte, langzame manier van praten brengt zoveel rust dat ik achterover in mijn stoel zit te luisteren.
Mijn man kijkt af en toe verwonderd op als hij mij hoort schaterlachen. Want Martine verteld zo ontwapenend, met een dosis zelfspot. Haar voorbeelden zijn soms ronduit grappig.
Het is onmogelijk om een accuraat verslag van haar twee uur durende teleseminar te schrijven. Ik kan niet letterlijk reproduceren wat zij allemaal heeft verteld. Ik kan uiteraard wel schrijven over wat op mij diepe indruk heeft gemaakt.
Nog zo een mooie tip: laat jezelf los. Pas dan kun je echt contact maken met het kind. We zijn zo druk met onze eigen agenda, de tijdsdruk, wat er hoort en moet, die vergadering straks…. Dat we onszelf voortdurend tussen ons en het kind plaatsen. Martine vraagt ons tijdens het teleseminar om de komende dagen eens te luisteren naar onszelf. En dan te horen welke onzin we allemaal verkopen aan ons kind! J
Zo die zit! Herkenbaar? Toch!
Het thema van deze teleseminar serie is Mijn Kind Gezien. Als je een bijzonder kind hebt is het vaak een grote zorg voor ouders: wordt mijn kind door de buitenwereld wel helemaal gezien voor wie hij/zij is?! Martine’s reactie op deze vraag is: als jij wilt dat jou kind gezien wordt. Zie dan zelf je kind… Maak contact, echt contact. Laat jezelf zien. In je kwetsbaarheid.
Maar hoe doe je dat: dat echte contact maken??
Na jarenlange ervaring ziet Martine dat mensen voor 95% uit hetzelfde bestaan. Maximaal 1 of 2 % bestaat uit “diagnose” of het “rugzakje” van het kind. En de laatste 3 á 4 procent bestaat uit gedrag van het kind in reactie op wat de ander aan vreemd gedrag laat zien door het ‘anders-zijn’ van het kind. Dat is om over na te denken…
De sleutel tot echt contact is verbinding. En verbinding gaan we met elkaar aan op het stuk dat we herkennen. Wat hetzelfde is. Daarin verbinden mensen met elkaar. En we verbinden niet op ‘het anders zijn’… “Het mooiste in mensen is hun kwetsbaarheid. Menselijkheid. Daarin kunnen we verbinden met elkaar. “
Als laatste (alweer) een gouden tip. Kinderen weten al heel erg vroeg dat grote mensen kwetsbaar en zeer gevoelig zijn voor kritiek. Ze leren voorzichtig te zijn met grote mensen. Vertellen je echt niet zomaar de waarheid. Je moet hen laten zien dat je daar tegen kan. Dat je er voor open staat.
“Kinderen hebben een heel, heel groot hart. Ze vergeven je. Zeg sorry wanneer je er naast zat of weer domme dingen zat te bazelen…”
Wij nemen alle tips en verhalen van Martine Delfos mee om onze Toolkit: Mijn Kind een Maatje verder aan te scherpen.
Luisteraars konden live vragen stellen aan Martine Delfos en daar werd volop gebruik van gemaakt! Hieronder de vragen die uitgebreid zijn behandeld door Martine.
We hopen dat jullie ook zo genoten hebben van dit bijzondere gesprek!
Wil jij dit teleseminar terugluisteren? Meld je dan hier aan en ontvang de link naar de Mp3.
Warme groet, Fiene & Laura
Door Sandra :
Ik heb een geweldige zoon (6) met een vermoeden van een o.a autistische stoornis. Hij heeft problemen met zindelijkheid Er is geen fysieke oorzaak, maar hoewel we al een tijd bezig zijn met hem te begeleiden lijken we niet veel verder te komen. Vermoedelijk speelt angst een rol. Heb je tips? Hoe kan ik hem verder helpen? Je hebt het zojuist over rijping. Zou dat hier ook een rol kunnen spelen?
Door Anneke Davids: Hallo, ik ben Anneke Davids en coach hooggevoelige kinderen. Martine, kun jij meer vertellen over hooggevoelige kinderen?
Door Lucille van ‘t Wout: Het is voor mij een strijd met mijn eigen kinderen maar ook met mijn jeugdzorgkinderen om anderen te laten begrijpen dat deze kinderen geweldige wezens zijn die de wijsheid in pacht hebben. We zijn zo goed in invullen, klaarleggen, ‘goed’ doen. Er wordt niet verwacht van kinderen dat ze zelf nadenken, doen wij wel. Dan zijn ze achttien en ineens moeten ze van alles. Ik zie dat dat soms een probleem is. Hoe vangen we die jongeren nou op?
Door Lucille van ‘t Wout: Is het niet zo dat we te veel verwijderd zijn geraakt van ons intuïtieve gevoel, denkend aan jouw voorbeeld van het jongetje? Dat we gedrag wetenschappelijk willen benaderen en ‘vergeten’ om ons gevoel te gebruiken?
Door Reggy: Ik wil wel graag weten of er een verband is tussen de seizoenen en de last die kinderen ondervinden met adhd. Mijn zoontje gaat zomers heel goed, vanaf mei, tot oktober, daarna is het net of medicatie niet meer/ veel minder werkt. En: wat kun je dan doen? Behalve lichttherapie.